不被应许的爱情

Dirimu kini tercecak di depan mata. Berbatu tidak mengata.

“Loong, apatah lagi yang boleh kita lakukan? Tiada lagi ura-ura? Ani sudah buntu akal tidak berdaya memikirkan cara.”

Hati berbayu senja. Berlerai. Entah bila ia akan berkecai seandainya dikau tak akan berada.

Adakah kita ditakdirkan berbelah dua? Rintihan pada Tuhan tidak terjawap rasanya. Tidak direstui entah salah di mana? Ayah bonda tidak mengizinkan. Darah dalam jasad ni bukan Cina katanya. Quran tidak mengerti jahil namanya. Beginikah akhirannya?

Hampa tersurat di srimuka. Air mata alir melintang wajah ke bibir mengentar. Masin rasanya. Beginilah rasanya cinta.

“走！我这就带你回去。不管回教佛教，我同父母说，我们就只有对爱情的信仰。”

[ 摄于2006.07.29 - santa clara, california ]

一天

（六时---七时。早上。下雨。）

迷糊中你抓到了床上某处的手机。按了键，银幕上的刺光让你半蒙着眼：“六点三十分”，你在昨夜已设好的时间被吵醒。

屋外还是淅沥淅沥声，你嗅到雨水打在草地上的青涩味道。只手把半夜早已被踢到脚下的另一个枕头拉到胸前抱在怀里。很冷，你将棉被盖得更紧了。眼睛再一次无力地闭上，脑海不到三秒钟，又不知飞到哪去。

十五分钟后手机的音乐又响了。这一次你不马上睁开眼睛了。心里慢慢地数到十，才从床上跳起来。你左手挑了挑眼角屎。很痒，你右手扒了扒左手臂，再扒了扒大腿内侧。你确定刚才睡醒前做了个梦。梦见什么？你记不起来了。忘了。

你把两个枕头放到床头，把床单弄平，把棉被折好。你漫珊走进睡房里的洗手间。

[ 摄于2006.07.29 - santa clara, california ]